حرف نداره!

بعضی مسائل فقط در لحظه ای که اتفاق می افتن، قشنگن و بعد از اون هر چقدر بخواین توصیفش کنید فايده نداره و ممکنه اوضاع بدتر بشه و به قول شریعتی "زیر انگشتان تشریح بپژمرد". درست مثل یه قطره جوهر که میریزیش تو یه ظرف آب. لحظه ی انتشار جوهر در آب جزو زیباترین اتفاق هاست ولی بعد از اینکه جوهر در آب پخش شد، هرچقدر شما سعي کنيد اینو واسه کسی توصیف کنید فایده نداره چون در حال حاضر بیننده داره یه ظرف آب رنگی رو می بینه که حتی ممکنه قشنگ هم نباشه...
بعضی روابط هم همینطورین. نبايد در موردشون با کسی حرف بزنین. ممکنه دو نفر ساعت ها رو یه کاناپه بشینن -بی هیچ کلامی- و هر کدوم به مسائل خودشون فکر کنن و در عین حال مراقب کوچکترین حرکت طرف مقابلشون هم باشن و بعد از چند ساعت هم خداحافظی کنن و برن. اما از همین هم کلي لذت برده باشن... حالا اگه اینو واسه کسی تعریف کنین محاله باور کنه و اگر هم باور کنه محال لذت ببره...


پ.ن: این واسه مامان بود که مشتاق دونستنه...

پ.ن: مرغ مینام از صداي رعد و برق می ترسه...