مهٔ 2010

۱۳۸۹/۰۳/۰۹

تاب وبلاگ هاتان را هم ندارند!

دیری با من سخن به درشتی گفته اید
خود آیا تاب تان هست که پاسخی در خور بشنوید؟
رنج از پیچیدگی می برید؛
از ابهام
هر آنچه شعر را
در نظرگاه شما
به زعم شما
به معمایی مبدل می کند.
اما راستی را
ار آن پیش تر
رنج شما از ناتوانایی ی خویش است
در قلم رو "دریافتن"
که این جای اگر از "عشق" سخنی می رود
عشقی نه از آن گونه است
که تان به کار آید،
وگر فریاد و فغانی هست
همه فریاد و فغان از نیرنگ است و فاجعه.

خود آیا در پی دریافت چیستید
شما که خود
نیرنگ اید و فاجعه
و لاجرم از خود
به ستوه
نه؟

دیری با من سخن به درشتی گفته اید
خود آیا تاب تان هست
که پاسخی به درستی بشنوید
به درشتی بشنوید؟

احمد شاملو

۱۳۸۹/۰۳/۰۴

سکته

رد پای تو روی قلبم، رد پای قلبم روی دست و پام...

۱۳۸۹/۰۳/۰۳

ناشر9

نه کتابی که ببوسمت و بگذارمت سر طاقچه و دیگر سراغت نیایم،نه نمازی که آنقدر نخوانمت تا قضا شوی و از یادم بروی، نه نوری که بر پنجره ام پرده های ضخیم بکشم و راهت ندهم، نه نسیمی که روسری بر سر کنم و نگذارم بر گیسوانم گذر کنی و نه حتی...
نمی دانم چیستی که نه توان از تو گذشتن را دارم و نه تمایلی به دیدارت. تو را به خدا، تو، رهایم کن. خیال کن کتابم، نمازم، نورم، نسیمم... قیدم را بزن. آواره ام این روزها...